De dogmatische constitutie over de Kerk van het Tweede Vaticaans Concilie, Lumen Gentium, begon niet als een product van jarenlange rijping en consensus, maar als een verzet tegen een kerkvisie die in bepaalde kringen en ook in het officiële spreken van de Kerk dominant was. De concilievaders wensten echter een niet-juridische, niet-clericalistische en niet-triomfalistische visie. Als we LG bestuderen zien we dat het niet-juridische is vertaald in de keuze om over de Kerk als mysterie te spreken; het niet-clericalistische in de keuze om het gemeenschappelijke voor het onderscheidende te plaatsen en het ambt als dienst aan de gemeenschap te zien; en het niet-triomfalistische in de keuze om de Kerk relatief te zien, als een historische grootheid in de geschiedenis van God met mensen, een Kerk die ‘op weg is naar’, ‘het begin is van het Koninkrijk’ (in plaats van haar gelijk te stellen aan het Koninkrijk Gods op aarde), etc. 

De acht hoofdstukken van LG gaan over de Kerk als mysterie en de Kerk als volk Gods, de hiërarchische structuur en de leken, de algemene roeping tot heiligheid en de religieuzen, het eschatologisch karakter van de Kerk en, tot slot, Maria.