Anselmus van Canterbury, Over waarheid, vertaald door Arjo Vanderjagt, Kampen 1990.
Een van de minder bekende werkjes van Anselmus van Canterbury (1033-1109). Hij geldt als 'vader van de scholastiek', als daaronder verstaan wordt de didactische, schoolse methode, om geloof en denken op elkaar af te stemmen. Voor Anselmus staat wijsbegeerte fundamenteel in dienst van het geloof: zij moet haar kracht zoeken in het aanvaardbaar maken van moeilijke geloofswaarheden voor het verstand. In dit kader kan een wijsgerige bezinning op 'de waarheid' niet ontbreken. In dialoogvorm tracht Anselmus zijn leerling duidelijk te maken, dat waarheid bestaat in het zijn van iets, zoals het behoort te zijn, m.a.w. in 'rechtheid', d.i. juistheid. Moeilijkheid daarbij is: waaraan wordt waarheid/rechtheid afgemeten? Voor Anselmus bestaat het antwoord in de geloofszekerheid, dat God alles heeft geschapen en zo aan alles een onverwisselbare eigenheid heeft meegegeven. De vertaling wordt voorafgegaan door een uitgebreide levensbeschrijving van Anselmus en vergemakkelijkt door goed verzorgde aantekeningen.

Bron: Dr. Piet Leenhouwers [biblion recensie]