De auteur geeft een overzicht van de seksuele moraal in de katholieke Kerk. Volgens haar gaat de negatieve kijk op lust en seksualiteit terug tot in de oudheid, maar is deze visie ook doorgedrongen in het christendom. Heinemann gaat uitgebreid in op de kuisheidsidealen van kerkvaders en pausen. Zij zagen seksualiteit als iets gevaarlijks en zondigs. Geslachtsgemeenschap was alleen bedoeld voor de voortplanting. Sommige kerkvaders geloofden dat met de geslachtsdaad de erfzonde werd doorgegeven.

“Eunuchen voor het hemelrijk” is vanuit een feministisch perspectief geschreven en zeker niet neutraal of vrij van oordeel. Daarnaast trok de Kerk de leerbevoegdheid van Heinemann in, omdat zij aan de maagdelijkheid van Maria twijfelde.

U. Ranke-Heinemann, Eunuchen voor het hemelrijk; de rooms-katholieke Kerk en seksualiteit, Baarn: Ambo, 1990.