De psalmmelodieën staan officieel ritmisch genoteerd, maar al eeuwen vormt ritmisch zingen in de kerk een probleem. Vandaar dat men in de Oude Kerk in Putten nog altijd zingt 'op hele noten', of zoals het tegenwoordig heet: iso-ritmisch. Dominee Kasper Jansen: “In Putten zeggen ze: het begint met ritmisch zingen en het eindigt met hupsakee en tralala.”

 

Om kwart voor zeven 's avonds is er een massale opkomst voor de derde dienst op deze zondag in de Oude Kerk in Putten. De gaanderijen boven zijn nu wel leeg, maar beneden zijn alle kerkbanken vrijwel tot op de laatste plaats gevuld met zeker duizend gelovigen. Wie hier vlak voor de dienst binnentreedt is eigenlijk veel te laat. In de kerk hangt merkbaar al langdurig een beladen stilte. In een hoek is toch nog een plaats vrij. Dat lijkt bijna vanzelfsprekend: mijn vader en mijn grootvader kerkten hier immers ook.

Putten is binnen de Hervormde Kerk een 'zware' Gereformeerde-Bondsgemeente. Het geloof leeft hier al lang - het oudste deel van de Oude Kerk stamt uit de 14de eeuw - en is nog steeds sterk. Het kerkvolk bestaat lang niet alleen uit ouderen, er zijn ook tal van veertigers en veel jongelui. De kleding is donker. De vrouwen dragen een hoed, veel meisjes ook. Hier worden nog ouderwetse sterke pepermunten doorgegeven, al zie ik ook een rol Mentos rondgaan. Net als vroeger staan de ouderlingen terzijde van de preekstoel ootmoedig op, als dominee Van de Bas op de 17de-eeuwse kansel voorbidt.