In 1937 sloot de Haarlemse priester Johannes G.M. Willebrands zijn studie in Rome af met een proefschrift over de kenleer van kardinaal Newman. Tegen de achtergrond van Newmans religieuze en intellectuele ontwikkeling schetste Willebrands hoe Newman over ons kennen van de werkelijkheid en van God denkt. Ook de vraag hoe wij zeker van de waarheid kunnen zijn, behandelde hij. Voor Newman is kennen persoonlijk, concreet, situatiegebonden en niettemin waar en zeker, als men maar nauwlettend verschillende dimensies van het kennen onderscheidt. Dat was destijds beslist een ander geluid, en het was bovendien omstreden in de context van het Angelicum waar Willebrands studeerde. Zodanig omstreden dat het proefschrift van de latere kardinaal Willebrands nooit integraal werd uitgegeven. Dat maakt deze uitgave ruim 75 jaar na dato uniek. Ze laat de wortels zien van een denken dat zich openstelt voor andere denkkaders en in liefde op waarheid gericht blijft. In zijn lange oecumenische activiteit bleef kardinaal Willebrands veel hebben aan de inzichten die hij in dit werk verwoordde, en niet alleen hij, maar met hem de oecumenische beweging zelf.

Bron: Uitgeverij 2VM
Externe link: Bestelinformatie