In  1975 schreef de Amerikaanse psychiater het boek Life after life dat geldt als de geboorte van de bijna-dood-ervaring. Niet alleen muntte hij de term 'near-death-experience' ('bijna-dood-ervaring'), maar tevens bundelde hij een hele reeks van individuele spirituele ervaringen onder één noemer. Voor zijn studie interviewde Moody 150 mensen met een bde. Bij wijze van conclusie probeert de auteur deze ervaringen te synthetiseren in een beschrijving 'hoe het is om te sterven'.

 

Ook presenteert Moody vijftien elementen die bij BDE's optreden, hoewel niet elk element bij elke ervaring hoeft op te treden. De belangrijkste zijn:

• Een allesoverheersend gevoel van vrede en welzijn, inclusief het bevrijd-zijn van alle pijn en kwelling
• De indruk dat men zich buiten zijn/haar eigen lichaam bevindt ('out-of-body-experience'), als ware de ziel vrij van het lichaam
• Zweven door duisternis, vaak beschreven als een tunnel (het bekendste kenmerk)
• Het zien van een schitterend licht
• Het ontmoeten van een 'lichtwezen' en/of overleden geliefden
• Het zien van het eigen leven als een snel afspelende film
• De ervaring van een 'andere wereld' vol van liefde en schoonheid

Deze founding father van het moderne bde-onderzoek ontwikkelde in de loop van de jaren eigen opvattingen over reïncarnatie en liet in zijn huis een speciale kamer met donkere spiegels bouwen om te kunnen communiceren met overledenen. Net als bij zijn Nederlandse evenknie Pim Lommel lopen empirische wetenschap en spiritualiteit of zelfs spiritisme door elkaar heen.