Gottfried Wilhelm Leibniz is met Descartes en Spinoza de belangrijkste rationalistische filosoof. Het rationalisme stelt dat de laatste grond van de werkelijkheid alleen met de rede te doorgronden is. Leibniz vond gelijktijdig met Isaac Newton de integraal- en differentiaal-rekening uit. In de geschiedenis van de filosofie en de theologie werd hij vooral beroemd vanwege zijn bewering dat deze wereld “de beste van alle mogelijke werelden” is, hetgeen tevens de basis levert voor Leibniz’ opmerkelijke benadering van het probleem van het kwaad. Leibniz wordt wel de laatste uomo universale (universele mens) genoemd, omdat hij aan vrijwel alle belangrijke wetenschappelijke en menige praktische discipline een bijdrage heeft geleverd. Leibniz wordt ook berucht dankzij de satire op zijn ‘optimisme’ die Voltaire publiceert na de rampzalige aardbeving te Lissabon in 1755 – Candide en dankzij de felle reactie van de aartspessimist Arthur Schopenhauer, die stelt dat we in de slechtste van alle mogelijke werelden leven.
