Dr. D.J. Bos doceert Geschiedenis van het Christendom aan de Universiteit Utrecht (Departement Religiestudies en Theologie) en Historische Sociologie aan de Universiteit van Amsterdam.

Een halve eeuw geleden werd homoseksualiteit nog vrijwel algemeen verafschuwd in Nederland. Vandaag de dag echter heten juist afkeer en afkeuring problematisch, terwijl acceptatie geldt als maatstaf van goed burgerschap. Deze omslag hangt nauw samen met het geheel van maatschappelijke of culturele veranderingen dat te boek staat als ‘de seksuele revolutie’. Deze, op haar beurt, hangt samen met grootschalige ontwikkelingen als individualisering, democratisering en ontkerkelijking.

Die laatste ontwikkeling heeft zich in Nederland vroeger en sneller vertrokken dan elders in Europa en Noord-Amerika. Dat verklaart misschien waarom Nederlanders – volgens internationaal vergelijkend onderzoek – blijk geven van een uitzonderlijk hoge mate van ‘homoacceptatie’. Ontkerkelijking is echter niet het hele verhaal. Aanvaarding van homoseksualiteit werd in de jaren zestig en zeventig niet alleen bevorderd door seculiere instellingen als het COC en de NVSH maar ook door religieuze actoren – in het bijzonder rooms-katholieke en mainline protestantse ‘pastors’. Hun pleidooien voor aanvaarding van ‘de homofiele naaste’ riepen evenwel ook tegengeluiden op, van behoudende gelovigen en, vooral, hun leiders.

In dit artikel geeft David Bos een grove schets van die lange, complexe, bewogen geschiedenis en van de opvattingen over homoseksualiteit in (behoudend) protestants Nederland. Van een Baptistenseminarium waar bijna het hele docentencorps opstapte tot aan de Hersteld Hervormde Kerk, die in het homoseksualiteitstandpunt van de PKN een belangrijke reden zag tot afscheiding: het al dan niet accepteren van homoseksualiteit is een identiteitsbepalend onderwerp geworden.

Het tijdschrift Theologisch Debat is per december 2011 opgehouden te bestaan en heeft de bestaande jaargangen om niet digitaal ter beschikking gesteld aan Lucepedia.